باران

همیشه وقتی عینک میزدم از اینکه هوا بارونی میشد بدم میومد ، چون دیگه چیزی نمیدیدم ، دوست داشتم زیر بارون باشم و قدم بزنم و خیس خیس بشم اما نمیشد 

دیروز عصر از محل کار که زدم بیرون هنوز بارون نگرفته بود ، داشت قطره قطره شروع میشد 

تصمیم گرفتم یه مسیری رو پیاده برم ، سرازیری سهروردی رو به سمت هفت تیر قدم میزدم که یواش یواش بارون شدید تر میشد ، کم کم مردم یه گوشه رو گیر میآوردن که پناهشون باشه که کمتر خیس بشن ، من امّا بی توجهه به عواقب این کار قدم میزدم اینقدر خیس شده بودم که کفش هام پر آب شده و تمامی لباس هام ازش آب میچکید گاهی سرم رو میگرفتم بالا به سمت نورهایی که اون بالا بود و برام خودم میخوندم . بعضی ها دیده می شدند که مث من بارون دیوونشون کرده بود و خیلی ها هم اخم هاشون رفته بود تو هم ... 

رسیدم هفت تیر ، دیگه بارون کم کم قطع شده بود 

انگار فقط قرار بود همین مسیر رو ما با هم قدم بزنیم ...